In Spanje wordt gejaagd. Zeker in Asturias. Dat hoort bij het leven op het platteland, net als in Nederland. Mijn ervaring met Drentse jagers is in de loop der jaren niet bepaald prettig te noemen. Zeker niet als ze het niet zo heel nauw nemen met grenzen en ze net die ene fazant die nog in mijn bossingel woonde er met 8 personen uit wilden jagen. Ondertussen waren mijn paarden in paniek aan het rennen door de wei en waren drijfnat van het zweet. Uiteraard heb ik toen aangifte gedaan, ook bij de KNJB. Die hebben hun excuses aangeboden en er werk van gemaakt. Wegblijven bij huizen en van hun percelen.
Hier in La Lloraza mag ik mijn paarden in een weiland zetten van een aardige boer omdat onze eigen weilanden opnieuw zijn ingezaaid. Worden we wakker op een zaterdag morgen van een stuk of 5 zware 4x4 wagens met zo'n 20 in oranje hesjes gehulde mannen met honden, geweren en walkie talkies. Stevig door de wei en de omringende bossages banjerend, geweer in de aanslag en in positie opgesteld. De jacht op het wilde zwijn is geopend. Ik snap dat. De zwijnen richten veel schade aan en de jagers lusten graag een stukje vlees. Ook al keur ik de jacht niet goed, ik kan het wél begrijpen. Wat ik niet begrijp is dat ze geen rekening houden met mijn paarden.
Dus was ik snel in de kleding en ging op onderzoek uit. Mijn Spaans is nog steeds erg slecht maar mijn lichaamstaal was heel duidelijk. Toen ik in twee woorden vertelde dat dat mijn caballos zijn werd er druk in de walkie talkies getoeterd en bliezen ze letterlijk de aftocht. Bij de buren bleven ze uiteraard wél jagen maar Emily heeft zó luid geblaft dat er geen zwijn meer aanwezig was.. och, met een stroomdraadje hou je ze ook van het erf...
12-10-2020
Wat lief! Er is ons een wild zwijn aangeboden? Natuurlijk zeggen wij ja! Het dier heeft zijn leven lang in vrijheid geleefd! En het gebaar wordt in dank aangenomen. Of ik even wil kiezen... wordt versneden en in zakjes afgeleverd... heerlijke mensen...
