Ons Huis

Het grootste gedeelte van onze grond was overwoekerd met meer dan twee meter hoog onkruid. Vriendelijke boeren proberen er weer grasland van te maken zodat Douwe en Dana volgend jaar mooie weides hebben. Er moet dus gemaaid, geploegd en gezaaid worden naast hun eigen bezigheden. Tussendoor wordt er ook een hoekje voor een aan te leggen moestuin omgeploegd. De Asturiaanse klei is te zwaar om even om te spitten. Ik ben zó blij met deze behulpzame mensen.

In Asturias valt veel water. Heel veel water omdat de wolken vanaf de oceaan niet de bergen over drijven. Laten wij nu op een laag punt wonen waar veel water zich verzamelt om door te stromen naar de zee: De oorsprong van Rio Meròn. Dat is mooi maar het water heeft wel een beetje begeleiding nodig willen we niet verzuipen dus er moeten nieuwe sloten worden gegraven. Werk genoeg voorlopig.

Een avond op bezoek bij nieuwe Spaanse vrienden resulteerde in armen vol lekkere dingen maar ook een piepklein haantje die ze over hadden. Hij kreeg op zijn duvel van de andere dieren maar nu stapt Rutger parmantig over het erf met onze drie overgebleven kippen: een van de dames is op het terrein van de buurman ten prooi gevallen aan een buizerd.

Er is nogal wat wild hier. Wilde zwijnen, herten, vossen en diverse roofvogels delen dit stukje paradijs met ons. Net als salamanders, kikkers, vleermuizen, hommels, libelles in alle soorten vormen en kleuren, hagedissen en in onze schuur woont een Vroedmeesterpad!! Die maakt een vreselijke herrie maar nu we eindelijk weten wie dat geluid maakt is het niet zo erg meer..

Onze Panteritas groeien goed. De wereld is in hun ogen één grote speeltuin Daar maken ze dan ook veelvuldig gebruik van. Bijzonder zoals deze kleine Bandidos zich aanpassen. De honden, de andere katten, de kippen en de paarden: ze nemen alles en iedereen voor lief.

Van kleine Nils hebben we helaas afscheid moeten nemen. Het kereltje was nietsvermoedend in de wei aan het grazen toen Dana schrok van een enorme horzel en in paniek weg vluchtte, over Nils probeerde te springen maar uitgleed en bovenop het gansje viel. Hij was niet meer te redden. We hebben in korte tijd heel veel zeker van hem mogen hebben. Ik ben zeker héél anders tegen ganzen aan gaan kijken... geweldige dieren!

Veel moord en doodslag hier dus op El Llegonzucu de Oyanco. Maar er zijn ook vreugdevolle zaken te melden. Naast ons terrein woont een kleine kudde zwarte pony's. Een authentiek Asturiaans ras. Ze komen nog maar zelden voor maar hier zijn 2 veulens geboren.. prachtige paardjes!